Είναι πλέον ευρέως παραδεκτό ότι τα μικροπλαστικά εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα και αποτελούν μια -αόρατη λόγω μεγέθους- απειλή για το οικοσύστημα και τον άνθρωπο.

Έχουν βρεθεί σε όλους τους θαλάσσιους οργανισμούς και σε εμπορεύσιμα είδη όπως ψάρια, καβούρια, μύδια κλπ.  Ως μικροπλαστικά ορίζονται τα θραύσματα των πλαστικών που είναι μικρότερα από 5 mm και τα τελευταία χρόνια καταλήγουν στο φαγητό που τρώμε, το νερό που πίνουμε και το αλάτι που χρησιμοποιούμε. Σειρά περιβαλλοντολογικών ερευνών δείχνουν ότι o όγκος του πλαστικού στα θαλάσσια οικοσυστήματα, θα αυξηθεί εκθετικά τα επόμενα χρόνια. Το πρόβλημα της ρύπανσης μπορεί να μοιάζει μακρινό από την καθημερινή ζωή – ώσπου συνειδητοποιείς ότι ρίχνεις πλαστικό στο φαγητό σου, αλλά και ότι το φαγητό σου έχει επίσης απορροφήσει πλαστικό. Δεν ξέρουμε ακόμη τις συνέπειες για το σώμα μας, σίγουρα όμως ο μέσος άνθρωπος καταναλώνει περίπου 2.000 κομμάτια μικροπλαστικού τον χρόνο, μόνο από το αλάτι. Δειγματολογικός έλεγχος σε 39 διαφορετικές μάρκες αλατιού απ’ όλο τον κόσμο, έδειξε έως και 13.000 κομμάτια μικροπλαστικών ανά κιλό αλατιού σε 36 από αυτές, με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση στο θαλασσινό αλάτι, και τη λιγότερη σε αλάτι από λίμνες ή ορυκτό. Υψηλότερα επίπεδα περιείχαν αλάτια που προέρχονται από την Ασία και ιδιαίτερα την Ινδονησία. Η έρευνα αποτελεί μια σκληρή υπενθύμιση πώς ο εθισμός μας στο πλαστικό περνάει στα οικοσυστήματά μας. Καθώς υπάρχουν όλο και περισσότερες πλαστικές συσκευασίες μιας χρήσεως, όπως μπουκάλια νερού και συσκευασίες φαγητού για το σπίτι, δημιουργούμε εκατομμύρια τόνους αποβλήτων κάθε χρόνο, 91% των οποίων δεν ανακυκλώνονται. Αν δεν θέλουμε να δούμε τις ποσότητες μικροπλαστικών στη διατροφή μας να αυξάνονται, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να περιορίσουμε τον εθισμό μας στο πλαστικό.