Η παροιμία του Holmgren για αυτή την αρχή: βλέπουμε το δένδρο και χάνουμε το δάσος.

Η εικόνα αυτής της αρχής, ο ιστός της αράχνης, αποτελεί ένα πολύ καλό παράδειγμα. Κάθε ιστός αράχνης αναγνωρίζεται εύκολα από το μοτίβο του πολλαπλών ακτινικών σπειρωμάτων με πολλά κυκλικά νήματα. Ωστόσο, οι λεπτομέρειες της συγκεκριμένης θέσης κάθε ιστού αράχνης απαιτούν μικρές διακυμάνσεις στον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζεται το βασικό μοτίβο. Η ίδια ακριβώς σχέση μοτίβων και λεπτομερειών υφίσταται κατά το σχεδιασμό ενός συστήματος Περμακουλτούρας.

Τα πιο χρήσιμα και συνιστώμενα μοτίβα, σε όλα τα συστήματα Περμακουλτούρας, είναι οι "Ζώνες" (Permaculture Zones), οι "Ενέργειες"(Permaculture Sectors) και οι "Συνεργασίες"(Permaculture Guilds). Αυτά είναι όλα μοτίβα που είναι πιο εννοιολογικά στον αρχικό σχεδιασμό, όμως όπως και η αράχνη, η υλοποίηση ή η εφαρμογή αυτών των μοτίβων διαμορφώνεται από τις λεπτομέρειες της σχετικής θέσης στην οποία εργαζόμαστε.

"Βλέπουμε το δένδρο και χάνουμε το δάσος" μας θυμίζει ότι στο σχεδιασμό πρέπει πρώτα να ξεκινήσουμε με τη μεγάλη εικόνα. Τι προσπαθούμε να επιτύχουμε; Πώς θα αλληλεπιδρούν τα στοιχεία μεταξύ τους; Ποιες είναι οι συνέπειες, καλές και κακές; Σχεδιάζοντας συστήματα Περμακουλτούρας με τον τελικό στόχο στο μυαλό μας, ενώ μένουμε πιστοί στις ηθικές αρχές και χρησιμοποιώντας τα προαναφερθέντα εργαλεία, μπορούμε να δημιουργήσουμε πραγματικά βιώσιμα συστήματα.

"Κάνοντας ένα βήμα πίσω, μπορούμε να παρατηρήσουμε πρότυπα στη φύση και στην κοινωνία. Αυτά μπορούν να αποτελέσουν τη ραχοκοκαλιά των σχεδίων μας, με τις λεπτομέρειες να συμπληρώνονται καθώς πηγαίνουμε."

-David Holmgren